De expeditiegroep maakte kennis met elkaar in Den Haag ten kantore van Snow Leopard.
De groep bestond uit 6 mannen en 1 vrouw, te weten: Simon, Jan, Joost, René, Dennis, Joost en mijn persoontje.

De sfeer tijdens de besprekingen was ontspannen en gezellig. Dat beloofde veel goeds. We hebben een fantastische tijd gehad met elkaar.

Reisverslag

Cho Oyu is Tibetaans voor godin van het Turquoise

De inklimtocht in het Langtang National Park in Nepal was prachtig. De afwisseling van het lopen tussen de rododendrons met prachtige vergezichten en het lopen op rotsachtig terrein met uitzicht op heilige meren, is zeker aanbevelingswaardig. De inlooptocht is bedoeld om al te wennen aan de hoogte. Vandaar dat we ook nog naar een topje gingen op 4620 m.

Na de acclimatisatietocht gingen we terug naar Kathmandu om nog even goed en lekker te eten, spullen te sorteren en gezegend te worden.
Vervolgens met een busje naar de grensovergang met Tibet. De Freedom Bridge is een van de weinige grensovergangen tussen Nepal en Tibet. Omdat de brug alleen te voet mag worden overgestoken, wordt alle bagage in Nepal uitgeladen en door dragers naar de overkant gebracht om daar in een ander vervoersmiddel gezet te worden.

 

Na verschillende kampen (Base Camp op 4900 m, Intermediate Camp op 5300 m) maken we van het Advanced Base Camp (5700 m) ons thuis. En dan te bedenken dat de Mont Blanc 4808 m hoog is!
Vanuit het ABC kijk je uit op de Nangpa la. Dat is een pas naar Nepal; een handels- en vluchtroute voor Tibetanen. Het is een indrukwekkend gezicht om daar honderden yaks over de gletsjer te zien lopen.

Een route die al tientallen jaren wordt gebruikt. Vanuit het ABC gaan we via de killerhelling: een helling van los puin, gruis, modder, plakkaten sneeuw en ijs, losse stenen en rotsblokken. Bij iedere stap glijd je een stukje terug.

Doodvermoeiend omdat je op hoogte zit en niet in een ritme komt. Dan loop je over een kleine pas en kom je in kamp 1 aan op 6400 m. De tocht naar kamp 1,5 en kamp 2 was prachtig. Mooie vergezichten.

We hebben 2 nachten in kamp 2 doorgebracht vanwege de storm en de sneeuw. In het basiskamp was er op dat moment hoegenaamd geen wind. Ik deelde mijn tent met Dennis. Hij was vanaf het begin mijn klimmaatje.

Na een korte nacht in kamp 3 vertrokken Jan, Joost, Dennis en ik voor de toppoging. Achteraf bleek dat Joost niet mee was gegaan. Hij was erg moe en had moeite om zich te oriënteren.

Hij vond uiteindelijk zijn tent en heeft de zonsopgang afgewacht om weer af te dalen naar het ABC.
Mijn zuurstoffles begaf het op zo'n 7800 m. Ik voelde me goed en ben zonder zuurstof verder gegaan. Om 13.00 uur bereikte ik, als derde Nederlandse vrouw, de top van de Cho Oyu.

Dit is de op 5 na hoogste berg ter wereld. Op de top heeft Dennis nog foto's van mij gemaakt. Hij wilde nog even op de top blijven. Zodoende daalden mijn sherpa en ik af zonder Dennis en zijn sherpa.

De afdaling naar kamp 3 heeft erg veel tijd gekost. Ik kwam 's nachts aan in mijn tent. Daar miste ik Dennis. Hij was nog niet gearriveerd. Toen wist ik nog niet dat Dennis was verongelukt. De vreugde van het behalen van de top zal altijd overschaduwd worden door de dood van mijn klimmaat.