Er waren diep uitgesleten sporen, her en der grote stenen, weggeslagen delen van het pad en ook nog tegenliggers. Het was een opluchting dat we beneden waren. Hoewel: onze chauffeur bleek toen hij eenmaal op asfalt zat, een soort kamikaze-rijstijl te hebben. Bij een paar andere chauffeurs hadden we dit ook al meegemaakt.

Na een volle dag rijden kwamen we aan in het kleine dorpje Terskol. Daar logeerden we bij de reeds aardig op leeftijd zijnde Maria. Zij verhuurde kamers. In de gang stond een gasfornuisje. Je at in je slaapkamer.Er ging een kok met ons mee naar de Priut hut. Zij had de inkoop ook gedaan. Tot aan Garabashi (3720m.) gingen we met de skilift. Omdat de sneeuw erg zacht en nat was gingen we vervolgens met de ratrack (pistevoertuig)) naar de hut op ongeveer 4050 m.

Ik heb nog nooit zo’n vieze hut gezien. Een ieder kookt voor zichzelf en niemand voelt zich verantwoordelijk om het schoon en opgeruimd achter te laten. Dit heeft bij mij tot darmproblemen geleid waardoor ik op de topdag regelmatig even naast het spoor moest gaan zitten.

Op de topdag versliep onze gids zich. Sjon werd gelukkig wakker waardoor we rond 2.15 uur konden vertrekken. Hoewel het weerbericht zonnig weer had aangegeven, zagen we bij de dageraad dat het zwaar bewolkt was. Zodra de wind opstak, werd het koud.

Boven de 5000 m. trokken de wolken wat op waardoor we enig zicht hadden. De col ligt op 5200 m. Veel klimmers krijgen het hier erg zwaar. Ze hebben onvoldoende ervaring en/of zijn onvoldoende geacclimatiseerd. Sommigen gaan er letterlijk bij liggen. Wij hadden echter een goed tempo en voelden ons prima. Hierdoor konden we ook genieten van de tocht. We bereikten de top even voor 10 uur. Het bereiken van de top was voor mij wel even emotioneel. Eindelijk weer eens een “seven-summit”- top gehaald en dat samen met Sjon.
Na genoten te hebben van het uitzicht en de nodige foto’s gemaakt te hebben, daalden we weer af.

Toen we onder de Pastukhov Rocks waren, brak de zon wazig door en leek het wel alsof we in een oven liepen. We wilden het wat rustiger aan doen maar Oleg vertelde ons dat we ons moesten haasten opdat we de laatste skilift nog konden halen. Deze ging om 15.00 uur.
Alles liever dan nog een nacht in de hut door te brengen. Wat was het heerlijk om ’s avonds weer in een schoon bed te liggen in het huis van Maria.
Van Terskol zijn we weer naar Piatigorsk gereden. Daar nog ontzettend genoten van de mooie kerken, leuke terrasjes en de heerlijke zomerse en verrassend ontspannen ambiance.

De laatste 3 dagen van onze reis hebben we in Moskou doorgebracht.
Het centrum van Moskou is zeker de moeite waard: het Kremlin, het warenhuis GoeM, de verschillende kathedralen en kerken, het Lenin mausoleum, het Bolsjoj-theater, de rivier de Moskva, het park Kultury, het Rode Plein en natuurlijk de metro. Alles is op loopafstand. De sfeer is prima.

Ons laatste culturele uitstapje in Moskou was de metro. Dit is geweldig om te zien. Toen we om 17.00 uur weer boven de grond kwamen, regende het. Het heeft de hele nacht doorgeregend.

Toen we de volgende dag met de taxi naar het vliegveld gingen regende het nog en stonden veel straten helemaal blank. Toen we thuis kwamen en de krant opensloegen werd er melding gemaakt van wateroverlast in Moskou!